Twee mooie weken...

Alweer twee weken verder; weer tijd voor een nieuw verslag! De afgelopen twee weken waren weer twee erg mooie weken. Vorige week bestond de week, naast de fysiotherapie, voor een groot deel uit feesten en ceremonies. Op woensdag 5 september waren we uitgenodigd voor een ceremonie om het einde van de ramadan te vieren en iedereen om vergeving te vragen. Na een officieel gedeelte met meerdere toespraken stond iedereen op om vervolgens in een lange rij iedereen de hand te schudden en te vragen of hij/zij hem/haar wilde vergeven (‘Maaf Lahir Batin). Hoewel ik de meeste mensen in de ruimte nog nooit had gezien sloot ik braaf bij de rij aan om in mijn beste Indonesisch vergeving te vragen. Erg leuk om eens mee te maken. De ochtend werd afgesloten met een lunch, waarbij onder andere koeienhart op het menu stond. Het was te eten, maar of ik het nog een keertje op zou scheppen…. waarschijnlijk niet.

Vrijdag stond er een externe audit van de school van Yayasan Sayap Ibu gepland, het departement kwam een kijkje nemen. Dit alles werd uitgebreid voorbereid, inclusief muziek, toespraken, catering enzovoort. Het was een dag van veel zitten, luisteren en eten…

Om de week compleet te maken stond er ook zaterdagochtend weer een ceremonie op het programma. Dit was een zelfde soort ceremonie als afgelopen woensdag, maar dit keer was het bedoeld voor de docenten, leerlingen en hun ouders van de school van Sayap Ibu. De kinderen hadden een voorstelling voorbereid en voerden deze tijdens de ceremonie op. Gekleed in prachtige kostuums dansten ze vrolijk op de muziek; prachtig om te zien. De foto’s zeggen waarschijnlijk nog wat meer…

Naast de vele ceremonies was er gelukkig ook nog tijd voor fysiotherapie. Ook deze week zijn we weer actief aan het trainen geweest met de kinderen. De taalbarrière blijft wel lastig, met name als je wat specifiekere oefeningen wilt doen, maar tot nu toe is het allemaal goed gegaan met onze beperkte Indonesische woordenschat en de hulp van Google Translate. Het gaat steeds een beetje beter om me hier verstaanbaar te maken en dat komt de therapie zeker ten goede. Het geven van de fysiotherapie wordt daardoor ook des te leuker!

In het weekend zijn we naar de bioscoop geweest, hebben we gesport en gezwommen en heb ik een zilverworkshop gevolgd in de Kota Gede. Kota Gede is een bekende zilverwijk in Yogyakarta, waar al eeuwen lang zilveren voorwerpen/sieraden worden gemaakt. Tijdens de workshop kon ik, met behulp van een Engelssprekende zilversmid, een eigen sieraad maken. Ik kreeg een stripje zilver.. en tja, dat moest dan een ring worden.. Nadat ik de tekst in de binnenkant van de ring gemaakt had begon het bewerken, slijpen, schuren, verhitten, rondmaken, solderen etc. etc. Het metalen stripje begon steeds meer op een ring te lijken. Na 2 uur werken was ik best een beetje trots op het eindresultaat..

De afgelopen week was weer een ‘normale’ week; geen ceremonies of andere feesten. Overdag dus genoeg tijd om lekker actief met de kinderen aan de slag te gaan… en dat hebben we dan ook gedaan! De intensiteit van sommige behandelingen werd weer een beetje opgeschroefd en ’s middags hebben we met de kinderen onder andere gewandeld en gevliegerd. Dat vliegeren was echt een feest! Toen ik met de vliegers aan kwam lopen waren de kinderen al dolenthousiast. Toen nog een paar ballonnen erbij, omdat niet alle kinderen kunnen vliegeren, en het feest was compleet! Het werd een ontzettend leuke middag!

Vrijdagochtend tijdens de aerobic was het aan ons om een dans voor te bereiden en aan de kinderen te leren.. en jawel; het werd de o zo bekende kabouter-plop-dans. Naast de bekende pasjes hadden we nog wat andere bewegingen ingestudeerd en zo stonden we te swingen voor de groep met kinderen en docenten. Allemaal deden ze vol enthousiasme mee! Helemaal top!

Vrijdagavond werden we om half 8 opgepikt voor onze trip naar Pangandaran, waar we op zaterdagmorgen rond 4 uur aankwamen. Daar een paar uurtjes in het hotel geslapen om vervolgens heerlijk te ontbijten in het hotel en een lekkere wandeling over het strand te maken (’s ochtends kwamen we erachter dat het hotel direct aan het strand ligt; ideaal!). Aan het eind van de ochtend kwam de gids ons ophalen om te beginnen aan onze jungle- en Green Canyon tour. Tot onze verrassing deden we de hele excursie per scooter; des te beter omdat je zo nog veel meer ziet van de omgeving! Eerst stond de jungle op het programma. Al struinend door de wildernis hebben we onder andere komodovaranen, verschillende soorten apen, herten, reeën, vleermuizen, stekelvarkens en prachtige verschillende soorten grote vlinders. Al deze dieren in een omgeving met grotten, verlaten strandjes en de groene jungle met verschillende boomsoorten, bloemen, lianen etc. Je krijgt bijna zin om als Jane in de lianen te gaan slingeren…

In juli 2006 is er een tsunami in Pangandaran geweest en de gevolgen daarvan zijn ook in de jungle nog goed te zien; overal vind je koraal in het bos! De gids vertelde hoe hij de tsunami heeft meegemaakt toen en hoe hij tijdens de grote vloedgolf in een kokosnootboom is geklommen. Erg bijzonder om het verhaal van de tsunami zo te horen van iemand die het van dichtbij heeft meegemaakt!

Na de jungle gingen we per scooter op weg naar een ‘schildpaddenstrand’ en een schildpaddenopvang. In de opvang worden de schildpadden beschermd groot gebracht, waarna ze na een jaar weer teruggeplaatst worden in de zee..

Vervolgens vervolgden we onze weg richting de Green Canyon. Onderweg vertelde de gids veel over de omgeving, de cultuur, voedselproductie etc. etc. We stopten regelmatig op verschillende plekken, waarbij de gids van alles wist te vertellen. Van vissenkwekerijen, kippenboerderijen tot tijgerspinnen. Erg leuk en leerzaam.

Bij de Green Canyon aangekomen huurden we samen met een groep Indonesische jongens een boot voor onze tocht over deze rivier. Schitterend! Na een tijdje gevaren te hebben kon de boot niet verder door de grote hoeveelheid rotsen. Al zwemmend zijn we toen nog een stuk verder gegaan.. Dat stukje zwemmen werd volop beloond; ik heb nog nooit in zo’n mooie omgeving gezwommen! De foto’s zeggen waarschijnlijk wel wat meer..

Na een topdag gingen we op de scooter terug naar het hotel. Daarna even een hapje eten op het strand en op tijd naar de bed. Zondagochtend ging de wekker weer vroeg. Even ontbijten, nog een stukje wandelen over het strand… en toen kwam de bus ons al weer ophalen voor onze lange trip naar Yogya. Na 10 uur rijden kwamen we zondagmiddag om 17.00 uur, met een ontzettend gave ervaring rijker, weer aan bij Yayasan Sayap Ibu. Het was een intensieve excursie, maar met was meer dan de moeite waard!